Sofie Nauta is pas twee dagen oud als haar moeder aan een hersenbloeding  overlijd. Vanaf dan is het altijd Sofie, haar broer Max en haar vader Ward geweest.

Wanneer haar vader Ward overlijdt, staat Sofie er helemaal alleen voor om zowel het huis als het appartement uit te ruimen. Met haar broer Max die tegenwoordig in New York woont heeft ze geen goede relatie.

Tijdens het opruimen besluit ze om zijn collectie zeldzame en gesigneerde boeken aan de universiteit te schenken. Een paar dagen na de schenking neemt Dr. Camiel van Oostrum van de universiteit contact met haar op dat er iets is met de boeken en of ze langs kan komen. Er blijken foto’s tussen de boeken te zitten waarvan de gezichten zijn weggekrast.

Sofie gaat op onderzoek uit, wat dit betekent en wat dit met haar moeder, vader en broer te maken heeft. Waarom zijn de gezichten van haar moeder en broer weggekrast? Kon ze haar vader en broer wel echt? Was de dood van haar vader wel zo natuurlijk? En waar is toch dat dekbedovertrek gebleven? Zomaar een paar vragen waar Sofie toch wel graag antwoorden op wil hebben. Wat zou Sofie met haar zoektocht vinden? Dat is de vraag die ik niet ga beantwoorden. Het is veel fijner om het zelf te ontdekken, door dit boek te lezen.

De schrijfstijl van Gert-Jan van den Bemd is vlot, grappig, beeldend, maar ook serieus en emotioneel. De spanning word goed opgebouwd en door de korte hoofdstukken lees je redelijk vlug door het verhaal heen.

Het was mijn eerste boek van Gert-Jan van den Bemd maar zeker niet de laatste.

Toen ik het boek uit had, moest ik het wel even laten bezinken. Wat een verhaal.

Bedankt voor het recensie-exemplaar Gert-Jan van dem Bemd.

Ik geef het dan ook 💎💎💎💎.